نویسنده:بهداد فره‌وهر

در ادبیات ما هجویه یا هجو یا هجونامه یکی از سلاح های مودبانه نزد شعرا بوده است بنحوی که اگر کسی نسبت به یک شاعر که البته روحیات غیر مبارز و لطیفی هم داره ظلمی میکرد، بیم آن میرفت که آن شاعر بصورت هجو از خجالت آن متعدی به شاعر در بیاید. من اما شاعر نیستم اما گاهی کسانی بوده اند که روح ام را به درد آوردند. پس من حق دارم در اینجا یک «آخ» بگویم.
از دیدگاه مدرن هم این کار من یک چرک دیجیتالی است Digital Dirt که به آن ناعزیزان درنده خوی هدیه میدهم. باشد که تا عَلَم اینترنت برپاست هر کس آنان را جستجو کرد یقینا این تکدر خاطر مبارک که برای من بوجود آورده بوده است را نیز ببینید.